Ratuj mnie

Stoję na krawędzi przepaści

Ratuj mnie

Chylę się ku upadkowi

I skoczę

Wystarczy jeden krok

Ratuj mnie

Stoję i nie wiem co zrobić

Wiem, skoczę

Ale może mnie powstrzymasz?

Tak, zrób to

Ratuj mnie

Skaczę.

Nie wierzysz.

I słusznie...

Który idiota przyznałby się, że skoczy 

zanim skoczy?

Tylko ten,

który nie skoczy.

Ale ja skaczę

Ratuj mnie.

Spraw, żebym nie skoczyła.

I sprawiasz. Strzelasz do mnie

bym nie musiała skakać.

Oszczędzasz mi wysiłku.

Ratujesz mnie.

A ja podnoszę się

Z kałuży krwi

Strząsam jej malinowe resztki

I już nie drę tego pyska

Znad przepaści...

gdzie stałam, patrząc z rozpaczą na podłogę ze skraju dywanu.